- dikmək
- 1.f. Əkmək, basdırmaq. Ağac dikmək. Yaz gəlir, bağçılar bağlarda ağac dikməyə başlayacaqlar.2.gözünü (gözlərini) dikmək – bax göz. Başını aşağı dikmək – bax baş.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
dikmək
Look at other dictionaries:
dikmə — «Dikmək 1»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
épisodiquement — [ epizɔdikmɑ̃ ] adv. • 1826; de épisodique ♦ De façon épisodique (2o), intermittente (cf. De temps à autre). Épisodiquement, il venait me consulter. ● épisodiquement adverbe De façon épisodique, intermittente ou secondaire. épisodiquement adv … Encyclopédie Universelle
périodiquement — [ perjɔdikmɑ̃ ] adv. • 1611; de périodique ♦ D une manière périodique. Phénomène qui se reproduit périodiquement. Retourner périodiquement dans un lieu. ● périodiquement adverbe De façon périodique. ● périodiquement (synonymes) adverbe De façon… … Encyclopédie Universelle
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baxmaq — f. 1. Bir şeyi görmək üçün gözlərini ona dikmək, nəzərini bir şeyə dikmək, nəzər yetirmək. Şəklə baxmaq. Pəncərədən baxmaq. Diqqətlə baxmaq. Ətrafına baxmaq. Güzgüyə baxmaq. Haraya baxırsan? – Sultan bu sözlərdən sonra Bahadıra baxıb, onun bu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
diş — is. 1. Yeyilən şeyi tutmaq, dişləmək, xırdalamaq və çeynəmək üçün ağızda olan sümük törəmə. Uşağın dişi çıxır. Dişi ağrımaq. Dişi ilə tutmaq. Dişi ilə qoparmaq. Dişi qamaşmaq. Dişlərini xırçıldatmaq. Ağıl dişi – iyirmi yaşdan sonra çıxan axırıncı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
méthodiquement — méthodique [ metɔdik ] adj. • 1488; lat. methodicus 1 ♦ Qui est fait, calculé, ordonné avec méthode, résulte de l application d une méthode. Liste méthodique. ⇒ catalogue. Classement méthodique. Démonstration, preuves, vérifications méthodiques.… … Encyclopédie Universelle
modiquement — modique [ mɔdik ] adj. • XVe, rare av. 1675; lat. modicus ♦ Qui est peu considérable, en parlant d une somme d argent. ⇒ faible, médiocre, minime, modeste, petit. Salaire modique. ⇒ 1. bas, 1. maigre. Pour la modique somme de 100 francs. Sa… … Encyclopédie Universelle
mélodiquement — ● mélodiquement adverbe De façon mélodique. mélodiquement [melɔdikmɑ̃] adv. ÉTYM. 1840; de mélodique. ❖ ♦ De façon mélodique; par la mélodie … Encyclopédie Universelle
